نقش تحلیل سیلاب در دوره بازگشت های مختلف برای حوزه های کوچک فاقد ایستگاه در پایداری آبخوان ها

در طراحی سازه های مهندسی از قبیل سرریزها، مجاری فاضلاب ها، طرح های کنترل سیلاب و مدیریت منابع آب، نیاز به بر آورد مناسبی از حداکثر دبی سیل می باشد. با وجود نواقص آماری و عدم وجود ایستگاه هیدرومتری در اکثر حوزه های کوچک، انتخاب روش های مناسب با توجه به شرایط خاص هر حوزه اهمیت بالایی پیدا می کند. تحقیق حاضر، به بررسی چندین روش تجربی برآورد دبی سیل می پردازد. از جمله روش های مورد استفاده در این تحقیق می توان به فولر، کریگر، دیکن و سایر روش های مبتنی بر سطح حوزه اشاره کرد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که روش SCS با مد نظر گرفتن بهتر ویژگی های زمانی و مکانی، توانایی بهبود چشمگیری در دقت و تخمین دبی سیل را دارد. این پیشرفت در تحقیق نه تنها به بهبود درک از رفتار سیلاب در حوضه های مورد مطالعه منجر شده است بلکه به عنوان ابزاری قوی برای تحلیل هیدروگراف سیلاب و تخمین دبی سیل حوضه ها و پایداری آبخوان به نظر می رسد. از این رو، نتایج تحقیق نه تنها نقش اساسی در بهبود فهم از منابع آب خواهند داشت بلکه در حفظ پایداری آبخوان ها نیز اهمیت بالایی دارند.در کل، نتایج این تحقیق نه تنها به بهبود درک از رفتار سیلاب در حوضه های مورد مطالعه انجامیده است بلکه نشان دهنده این واقعیت است که استفاده از روش SCS می تواند در تحلیل هیدروگراف سیلاب و تخمین دبی سیلاب حوضه ها در راستای پایداری آبخوان به ما ارائه کند.