بررسی تاثیر تجویز ژل ترانس درمال تستوسترون بر میزان پاسخ دهی تخمدان در زنان نابارور با پاسخ ضعیف به روش های معمول کمک باروری

اکثر تکنیک های فعلی درمان ناباروری نیاز به القای هورمونی دارند که با تجویز دوزهای بالای گنادوتروپین حاصل می شود. کاهش در پاسخ به این هورمون ها منجر به شکست تکنیک کمک باروری می شود؛ بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثر تجویز ژل موضعی تستوسترون بر پاسخ تخمدان ها به FSH در زنانی با پاسخ ضعیف به روش های کمک باروری بود.

این کارآزمایی بالینی در مرکز ناباروری شهید بهشتی اصفهان از فروردین تا اسفند 1393 انجام شد. در این مطالعه 64 زن با پاسخ ضعیف به روش های کمک باروری به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله ژل تستوسترون ترانس درمال و گروه کنترل دارونما دریافت کردند. بیماران پس از دوره استفاده از ژل بر اساس تعداد فولیکول های آنترال و سطوح هورمونی از جمله FSH و تستوسترون مورد بررسی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری t وابسته و t مستقل استفاده شد.

بر اساس یافته های این مطالعه، سطح سرمی تستوسترون در گروه مداخله به طور معنی داری افزایش یافت، ولی تعداد کل فولیکول ها بین دو گروه در روز سوم سیکل کنترل تفاوت معنی داری نداشت.

این مطالعه نشان داد که تجویز تستوسترون موضعی باعث افزایش پاسخ تخمدانی به FSH در زنان با سابقه ناباروری طولانی مدت و پاسخ ضعیف به درمان های رایج باروری، نمی شود. در واقع، افزایش غلظت تستوسترون پلاسما قبل از تجویز FSH در درمان های باروری مانند IVF هیچ تاثیری بر پاسخ تخمدان نداشت.