اثر تمرین شنا، سلول و لیزر بر بیان ژن های درگیر در اتوفاژی (LC3 و Beclin-1) در موش های مدل آزواسپرمی

ناباروری در مردان 10-20 درصد موارد به علت آزواسپرمی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین شنا، سلول و لیزر بر بیان ژن های درگیر در اتوفاژی در موش های مدل آزواسپرمی بود.

پژوهش حاضر از نوع تجربی هست که 30 سر رت 6 تا 8 هفته ای از مرکز پژوهش و تکثیر حیوانات آزمایشگاهی تهران به صورت تصادفی انتخاب، و سپس مدل آزواسپرمی با داروی بوسولفان با دوز 40 میلی گرم القاء و پس از گذشت یک ماه در هر گروه موش ها به صورت زیر گروه بندی شدند: کنترل بیمار، کنترل سالم، کنترل بیمار + لیزر، کنترل بیمار + شنا، گروه کنترل بیمار + سلول و گروه کنترل بیمار + سلول + لیزر + شنا (یک ماه بعد از ایجاد مدل یک بار سلول های بنیادی به صورت پیوند در ناحیه مجران دفران به میزان یک میلیون سلول برای هر موش پیوندزده شد سپس پس از گذشت یک هفته از پیوند سلول لیزر با طول موج 8/632 نانومتر و توان 10 میلی وات و انرژی 3 ژول به صورت سه تکرار در کل دوره مطالعه با فاصله هر هفته یک بار اعمال شد و پس از بهبود زخم ناحیه پیوند سلولی بر روی شکم، به صورت روزانه به مدت 30 دقیقه در روز، 5 روز در هفته شنا انجام دادند که این زمان به مدت 8 هفته انجام گرفت.

نتایج نشان داد که القای مدل آزواسپرمی سبب افزایش معنی دار بیان ژن های LC3 (01/0≤p) و Beclin-1 (01/0≤p) بافت بیضه نسبت به گروه کنترل شد که شنا در ترکیب با سلول و لیزر سبب کاهش LC3 (05/0≤p) و Beclin-1 (05/0≤p) و مهار اتوفاژی در موش های مدل آزواسپرمی شد.

تمرین شنا در ترکیب با سلول درمانی و لیزردرمانی با مهار اتوفاژی ممکن است اثر حفاظتی خود را در موش های مدل آزواسپرمی اعمال نماید و سبب بارور شدن موش ها شود.