مقایسه فرکانس فعالیت عضلات طی راه رفتن در افراد دارای اضافه وزن با پای پرونیت با افراد سالم

اضافه وزن و چاقی از مهم ترین نگرانی ها و تهدید های سلامت عمومی و به عنوان یک بیماری مزمن در جهان به صورت چشمگیری روندی افزایشی دارد. لذا، هدف این پژوهش مقایسه فرکانس عضلات اندام تحتانی طی راه رفتن در افراد دارای اضافه وزن با پای پرونیت با افراد داری پای پرونیت بدون اضافه وزن و افراد نرمال بود.

جامعه آماری پژوهش حاضر زنان اضافه وزن با و بدون پای پرونیت شهر اردبیل بود. نمونه آماری پژوهش حاضر به صورت دردسترس شامل 15 زن سالم در گروه سالم (شاخص توده بدنی: 6/1±2/20)، 15 نفر زن دارای پای پرونیت در گروه پای پرونیت (شاخص توده بدنی: 6/1±1/20) و 15 زن دارای اضافه وزن با پای پرونیت (شاخص توده بدنی: 1/1±2/28) در گروه اضافه وزن همراه با پرونیت انتخاب شدند. تحلیل داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک سویه با سطح معناداری برابر 05/0 انجام شد.

یافته ها نشان داد فرکانس فعالیت عضله پهن خارجی طی فاز پاسخ بارگیری در گروه با پای پرونیت نسبت به گروه سالم بزرگ تر بود (02/0=p). همچنین میانه فرکانس فعالیت عضله پهن خارجی طی فاز پاسخ بارگیری در گروه اضافه وزن با پای پرونیت نسبت به گروه پرونیت کمتر بود (01/0>p). میانه فرکانس فعالیت عضله راست رانی طی فاز پاسخ بارگیری در گروه پای پرونیت نسبت به گروه سالم بزرگ تر بود (04/0=p).

فرکانس عضلات چهارسررای طی فاز پاسخ بارگذاری در افراد دارای اضافه وزن با پای پرونیت مشابه افراد سالم بود. بنابراین، می توان بیان نمود که مکانیزم جبرانی در فرکانس عضلات چهارسررانی در افراد دارای اضافه وزن با پای پرونیت جهت کاهش نیروی تماسی رخ نمی دهد.