نقش واسطه ای خودنظم جویی در رابطه بین خودارزیابی و حس انسجام با مهارت های ارتباط بین فردی

عدم وجود مهارت های ارتباط بین فردی باعث ناکارآمدی روابط و بروز تعارض های خلقی و هیجانی می شود، شناسایی عوامل موثر بر این مهارت ها می تواند از بروز عواقب نامطلوب پیشگیری کند. از این رو هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین خودارزیابی و حس انسجام با مهارت های ارتباط بین فردی با توجه به نقش واسطه ای خودنظم جویی بود.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی  بود. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان کارشناسی وکارشناسی ارشد مجتمع ولیعصر دانشگاه آزاد تهران جنوب که در سال 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. با استفاده از روش نمونه برداری مرحله ای، 278 نفر انتخاب شدند و به آزمون تجدیدنظرشده مهارت های ارتباطی جرابک، پرسش نامه نظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی، کرایج و اسپینهون، مقیاس هسته ارزیابی خود جاج، ارز، بونو و توسن و مقیاس حس انسجام آنتونوفسکی پاسخ دادند. شرط ورود به پژوهش داشتن رضایت از مشارکت در پژوهش بود. برای تحلیل داده های این پژوهش از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS  استفاده شد.

نتایج آزمون معادلات ساختاری نشان داد خودنظم جویی در رابطه بین خودارزیابی و حس انسجام با مهارت های ارتباط بین فردی اثر غیرمستقیم معنادار دارد. بر اساس نتایج آزمون معادلات ساختاری، 9/42 درصد از واریانس خودنظم جویی از طریق خودارزیابی و حس انسجام تبیین پذیر است. همچنین خودارزیابی، حس انسجام و خودنظم جویی 8/58 درصد از واریانس مهارت های ارتباط بین فردی را تبیین می کنند.

با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت با تمرکز بیشتر بر نقش خودنظم جویی و با به کارگیری راهکارهای مناسب خودنظم جویی می توان از روابط کارآمدتر بهره برد.