بررسی رابطه سلامت معنوی و درک از ارتباط با پرستار، در مادران دارای نوزاد نارس

با تولد نوزاد نارس، مادران ارتباطات جدیدی به خصوص با پرستاران تجربه می کنند. استرس ناشی از بستری شدن نوزاد نارس، می تواند سلامت مادر و متعاقب آن، سلامتی نوزاد را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه سلامت معنوی و درک از ارتباط با پرستار، در مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های استان بوشهر در سال 1401 انجام گرفت.

پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است. جامعه آماری این مطالعه 218 مادر نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بودند. نمونه گیری به شیوه در دسترس انجام گردید. جمع آوری داده ها با استفاده از فرم جمعیت شناختی مادر و نوزاد، پرسشنامه سلامت معنوی Palutzian و  Ellison با دو بعد سلامت وجودی و سلامت مذهبی و پرسشنامه درک از ارتباط با پرستار Reid و همکاران انجام شد.

54 درصد از مادران سلامت معنوی متوسط و46  درصد آن ها سلامت معنوی بالا داشته اند. میانگین و انحراف معیار درک از ارتباط با پرستار 10/42±62/41 بود. نتایج رگرسیون خطی نشان داد، سلامت وجودی مادر، پیش بین مثبت درک او از ارتباط با پرستار می باشد      (001/0>P؛ 0/437=β.(بین سلامت مذهبی و درک از ارتباط با پرستار رابطه آماری معنی دار وجود نداشت (0/108=P؛ 0/085-=β).

سلامت وجودی مادر به عنوان بخشی از سلامت معنوی با درک او از ارتباط با پرستار رابطه مثبت دارد، لذا پیشنهاد می گردد بیمارستان ها برنامه هایی برای والدین نوزادان نارس به خصوص مادران، در جهت ارتقاء سلامت معنوی آن ها به ویژه سلامت وجودی در نظر گرفته تا با افزایش تعاملات بهینه با پرستار، موجب کاهش استرس مادر و مشارکت بیشتر وی در امر مراقبت از نوزاد گردد.