میزان عود شب ادراری تک علامتی اولیه با درمان دسموپرسین در مقایسه با درمان ترکیبی دسموپرسین همراه با تولترودین در کودکان 5 تا 16 ساله

عود شب ادراری پس از قطع دارو باعث دریافت طولانی مدت داروها توسط کودکانی می شود که در روند درمان این اختلال قرار دارند. هدف از این مطالعه مقایسه میزان عود بیماری در دو گروه درمان شب ادراری با ترکیب دسموپرسین + تولترودین و دسموپرسین به تنهایی است.

تعداد 123 بیمار از هر دو جنس، مبتلا به شب ادراری، 5 تا 16 ساله در یک کارآزمائی بالینی، تصادفی-یک سوکور و تک مرکزی بررسی شدند. به گروه اول یک پاف از اسپری بینی دسموپرسین و به گروه دوم هم یک پاف از اسپری بینی دسموپرسین + 1 میلی گرم تولترودین، یک ساعت قبل از خواب تجویز شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 21 و آزمون های مجذور خی (Chi-Square) و آزمون تی-استیودنت  (Student t- test) تحلیل گردید (0/05>P). 

پاسخ مثبت بیماران به درمان در گروه درمانی دسموپرسین 100 درصد و عود پس از قطع درمان، 47/1 درصد بود. در گروه دسموپرسین+ تولترودین، 96/4 درصد به درمان پاسخ مثبت دادند و عود پس از قطع درمان در 34/5 درصد از آنان مشاهده شد. بین دو گروه از نظر میزان پاسخ به درمان (0/11=P) و عود پس از قطع درمان (0/16=P) تفاوت آماری وجود نداشت.

درمان توسط دسموپرسین و دسموپرسین+ تولترودین در کاهش عود بیماری بعد از پروسه درمان اولیه کودکان مبتلا به شب ادراری تک علامتی اولیه موثر بود. با توجه به اینکه، تفاوت آماری معنی دار بین گروه های درمانی دسموپرسین و دسموپرسین+ تولترودین وجود نداشت، لذا نیازی به اضافه کردن دارو تولترودین به درمان شب ادراری نمی باشد.