چیستی و چگونگی تغیر و ثبات قانون در اندیشه علامه طباطبایی

حفظ ثبات برنامه کلان و قوانین حاکم بر زندگی بشر در عین تامین نیازهای متغیر وی، همواره از مسائل مورد علاقه اندیشمندان بوده است. پیچیدگی های تبیین این دوگانه، به ویژه در ادیان الهی، زمینه را برای ارائه نظریات متعددی در این باره فراهم آورده است. از جمله تلاش ها برای عرضه یک تئوری فراگیر دینی را می توان در آثار و اندیشه علامه طباطبایی1 جستجو کرد. ایشان بر این باورند که قوانین الهی از جهتی بر پایه نیازهای فطری شکل گرفته اند و لذا دارای سویه های ثابتی هستند. از جهت دیگر هم با نیازهای روزمره بشری تطبیق می یابند و ازاین رو جنبه تحول خواهانه زندگی مادی را مورد نظر قرار داده اند. در این نوشتار، با روشی توصیفی تحلیلی، ضمن بررسی دیدگاه علامه طباطبایی1 درباره این مسئله، مروری بر مبانی و لوازم اندیشه ایشان خواهیم داشت و با بررسی مختصری نسبت به دیدگاه های رقیب، نقاط اشتراک و افتراق دیدگاه علامه را با این نظریات برجسته خواهیم کرد.