تحلیل پایداری سدهای بتنی وزنی تحت زلزله های دور و نزذیک از گسل با استفاده از اجزاء محدود و تعادل حدی

کنترل پایداری سدهای بتنی وزنی یکی از مهمترین موارد در آنالیز و طراحی به شمار می رود. تاکنون روش های متنوعی جهت بررسی پایداری سدهای بتنی وزنی ارائه شده است که از مهمترین و پرکاربردترین آنها می توان به روش های تعادل حدی و اجزاء محدود اشاره نمود. در این مطالعه پایداری سدهای بتنی وزنی با ارتفاعات مختلف به روش تعادل حدی و روش اجزاء محدود دو بعدی و سه بعدی برای پنج طیف زلزله مورد بررسی قرار گرفت. متفاوت بودن نتایج دو روش فوق در حصول برخی پارامترها من الجمله میزان لغزش، مدول الاستیسیته و توزیع تنش کف سد مقایسه گردید. لغزش سد بر روی فونداسیون برای تمام طیف زلزله ها تا بیشینه شتاب g0/2 چندان قابل توجه نبوده و برای بیشینه شتاب های بالاتر بسته به ماهیت زلزله ها، لغزش های بیشتری بوجود می آید. در روش تعادل حدی میزان جابجایی تاج سد نسبت به کف فونداسیون برای پنج زلزله یکسان است در حالی که در روش اجزاء محدود برای هر پنج زلزله، لغزش ها دارای روندهای متفاوتی هستند. مقدار عددی ضریب اطمینان لغزش در روش اجزاء محدود بیشتر از روش تعادل حدی است و با افزایش ارتفاع سد، اختلاف ضرایب اطمینان بیشتر می شود.