نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه بین انعطاف پذیری روانشناختی با خردمندی در دانشجویان

این پژوهش با هدف، نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه بین انعطاف پذیری روانشناختی با خردمندی در دانشجویان انجام شد.

روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه های آزاد استان تهران در سال 1400-1399 تشکیل دادند، که از میان آن ها، تعداد 400 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای خردمندی (آردلت، 2003)، انعطاف پذیری (بوند و همکاران، 2011)، و خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) استفاده شد که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-V19 و Amos-V8.8 استفاده گردید. همچنین به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.

یافته های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد انعطاف پذیری اثر مستقیم معنادار بر خردمندی نداشته است، رابطه انعطاف پذیری با خردمندی به صورت مستقیم برابر(78/1 = t و 12/0=β) است. در ارتباط با وجود اثر غیرمستقیم انعطاف پذیری بر خردمندی دانشجویان به واسطه ی خودکارآمدی با 95 درصد اطمینان تایید می شود.

لذا توجه به متغیرهای مذکور در پیشگیری و طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می رساند.