بررسی رابطه بهینه سازی مدیریت آموزشی با خودکارآمدی کارکنان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بهینه سازی مدیریت آموزشی با خودکارآمدی کارکنان بود.

روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و پسا رویدادی است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه مدیران وکارشناسان شهرداری منطقه 22 تهران بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 312 نفر با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب گردیدند، جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوارترز و جروسالم (1992) استفاده شد.

نتایج این پژوهش نشان داد که بهینه سازی مدیریت آموزشی با خودکارآمدی رابطه مثبت معناداری دارد (05/0 p<).

براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که با بهینه سازی مدیریت آموزشی می توان خودکارآمدی کارکنان را افزایش داد و پیشنهاد می شود با برگزاری نشست تخصصی با عنوان آموزش بهینه سازی مدیریت آموزشی برای مدیران، خودکارآمدی کارکنان را بهبود بخشید.