بررسی فراوانی و ریسک فاکتورهای هیپوکلسمی بعد از عمل تیروئید در بیمارستان شهید بهشتی بابل، طی سال های 1395 تا 1397

هیپوکلسمی یکی از عوارض شدید جراحی تیروئید است. این عارضه معمولا به دنبال صدمه غدد پاراتیروئید حین جراحی اتفاق می افتد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی و ریسک فاکتورهای هیپوکلسمی بعد از عمل تیروئید در بیمارستان شهید بهشتی بابل در سال های 1395 تا 1397 انجام شده است.

در این مطالعه مقطعی، نمونه گیری به روش آسان و 160 بیمار که در سال های 1395 تا 1397در بیمارستان شهید بهشتی بابل تحت جراحی تیروئید قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند. مقدار کلسیم سرم بلافاصله بعد از جراحی، روز اول پس از جراحی و در صورت بروز هیپوکلسمی در روز 4 بعد از جراحی و سال عمل توسط مجریان طرح از پرونده بیماران تکمیل گردید. داده ها با نرم افزارSPSS V.22 تجزیه و تحلیل گردید. از شاخص های توصیفی و آزمون های کای اسکوار و رگرسیون لجستیک استفاده شد. P value کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید.

میانگین سنی بیماران به طورکلی برابر 12/15±07/45 سال و میانه برابر 5/46سال بود. در بررسی ارتباط (یک متغیره) بین متغیرهای جنس، بدخیمی تیروئید، نوع بدخیمی و نوع جراحی با هیپوکلسمی، تنها نوع جراحی با هیپوکلسمی ارتباط معناداری نشان داد، بطوریکه کمترین میزان هیپوگلسمی مربوط به لوبکتومی بود (004/0 = P). با استفاده از رگرسیون لجستیک (در حالت چند متغیره)، عوامل موثر بر هیپوکلسمی مورد ارزیابی قرارگرفت. درنهایت مشخص گردید که افراد با تیروئیدکتومی کامل بیش از 3 برابر نسبت به لوبکتومی شانس هیپوکلسمی در آنها افزایش می یابد (004/0 = P و70/3 = OR).

با توجه به نتایج، فراوانی هیپوکلسمی همانند سایر مطالعات انجام شده در داخل و خارج از کشور بوده است و جراحی توتال تیروئیدکتومی شانس بروز هیپوکلسمی را افزایش می دهد.