اثربخشی بازی درمانی شناختی- رفتاری بر اضطراب اجتماعی و خودپنداشت تحصیلی دانش آموزان دارای لکنت زبان

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی بازی‍درمانی شناختی- رفتاری بر اضطراب اجتماعی و خودپنداره تحصیلی دانش‍ آموزان مقطع ابتدایی دارای لکنت زبان انجام شد. روش از لحاظ هدف، کاربردی و از جنبه گردآوری اطلاعات، نیمه‍ آزمایشی از نوع پیش‍ آزمون، پس‍ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل کلیه دانش‍ آموزان مقطع ابتدایی دارای لکنت زبان شهر شیراز بودند که از این تعداد، 30 نفر به صورت نمونه‍ گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه اضطراب اجتماعی (LSAS-SR) و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی بر روی هر دو گروه اجرا شد و گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه‍ای تحت مداخله قرار گرفت. داده‍ ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره در SPSS-24 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته‍ ها نشان داد که بین میانگین نمرات گروه‍ های مورد مقایسه تفاوت معناداری در اضطراب اجتماعی در پس‍ آزمون وجود دارد که بیانگر این است که میانگین نمرات اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش (93/53) نسبت به گروه گواه (06/57) به طور معناداری کاهش یافته است دارد. همچنین بین میانگین نمرات گروه‍ های مورد مقایسه تفاوت معناداری در خودپنداره تحصیلی در پس‍ آزمون وجود دارد که بیانگر این است که میانگین نمرات خودپنداره تحصیلی در پس‍آزمون در گروه آزمایش (66/47) نسبت به گروه گواه (36/43) به طور معناداری افزایش یافته است. لذا فرض تحقیق مبنی بر اثربخشی بازی‍درمانی شناختی- رفتاری بر اضطراب اجتماعی و خودپنداره تحصیلی دانش‍آموزان مقطع ابتدایی دارای لکنت زبان تایید می‍گردد.