مدل توسعه دوچرخه سواری در دوران پاندمی کوید 19

هدف از تحقیق حاضر ارائه مدل توسعه دوچرخه سواری در دوران پاندمی کوید 19بود.

تحقیق حاضر به شیوه کیفی و با رویکرد گرندد تئوری انجام شد. شرکتکنندگان در مصاحبه از طریق نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. مصاحبهشوندگان متشکل از کلیه اساتید رشته مدیریت ورزشی و مدیران و کارشناسان ورزشی بودند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمهساختاریافته بود و نتایج توسط کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل گردید.

پس از تحلیل مصاحبه ها، در ارتباط با عوامل علی، 6 مقوله علل فردی، علل فرهنگی، علل مدیریتی، علل توسعه پایدار، علل بهداشتی و علل زیرساختی بدست آمد؛ در بخش عوامل زمینهای، تعداد 8 مقوله عوامل فردی، عوامل ورزش بانوان، عوامل اقتصادی، عوامل ساختاری، عوامل نیروی انسانی، عوامل زیرساختی، عوامل مدیریتی و عوامل حمایتی بدست آمد؛ در ارتباط با عوامل مداخله گر، تعداد 5 مقوله اصلی مداخلات رسانهای، مداخلات رویدادی، مداخلات سازمانی، مداخلات تشویقی و انگیزشی و مداخلات شهری و شهروندی شناسایی شد؛ در ارتباط با راهبردها، تعداد 7 مقوله اصلی رویکردهای اقتصادی، بهبود زیرساختهای ورزشی، تعاملات بین سازمانی، نهادینهسازی فرهنگ ورزش، ارزیابی و کنترل مستمر، توسعه قابلیتهای نیروی انسانی و تنوع و تعدد رویدادها شناسایی شد؛ در بخش پیامدها نیز 4 مقوله اصلی ارتقاء قابلیتهای جسمانی، توسعه اجتماعی، فرهنگ سازی و پیامدهای روانشناختی بدست آمد.

با توجه به نتایج تحقیق، به وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون دوچرخه سواری پیشنهاد به وحدت رویه و تنظیم برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت توسعه دوچرخه سواری بر مبنای نتایج این تحقیق، میشود.