اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خستگی، اختلال استرس پس از ضربه و شکست های شناختی شغلی پرستاران در دوران پساکووید-19

طی همه گیری کووید-19 پرستاران با چالش هایی روبه‏رو شدند که قبلا آن را تجربه نکرده بودند، به همین دلیل سلامتی روانی این افراد دچار آسیب های متعددی شد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خستگی، اختلال استرس پس از ضربه و شکست های شناختی شغلی پرستاران در دوران پساکووید-19 انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح آن به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش مطالعه حاضر پرستاران بیمارستان های منطقه شش استان تهران در سال 1401 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 36 پرستار که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه جای دهی شدند. ابزار گردآوری پرسش نامه های شدت خستگی، استرس پس از ضربه و شکست های شناختی شغلی بود. گروه آزمایش هشت جلسه 90 دقیقه ای شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را دریافت کردند ولی گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده های به دست آمده با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره توسط SPSS-24 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به صورت معناداری موجب کاهش خستگی، استرس پس از ضربه، حافظه، توجه، اعمال حرکتی و تخمین در پرستاران می شود (01/0>P).

یافته های به دست آمده مشخص کرد شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معنی داری باعث کاهش اختلالات روان شناختی ناشی از همه گیری کووید-19 در پرستاران شد. بدین منظور لازم است اقداماتی در جهت شناسایی و درمان روان شناختی پرستارانی که طی همه گیری در بخش های ویژه بیماران کرونایی حضور داشتند انجام شود.