ارزیابی شاخص های بیوفیلی و اولویت بندی آن ها در طراحی معماری با تحلیل سلسله مراتبی

از جنبه واژه شناسی اصطلاح «بیوفیلیا» به معنی «دوست داشتن حیات یا سیستم های واجد حیات» می باشد و برای نخستین بار توسط «اریک فروم» برای تبیین یک گرایش روان شناختی در خصوص«جذابیت هر آنچه زنده است»، مورد استفاده قرار گرفت. «ادوارد ویلسون» این اصطلاح را در مفهومی مشابه به منظور توصیف و توجیه «طلب ناخودآگاه پیوند با سایر ارکان حیات از جانب نوع بشر»، به کار گرفت. از سویی، یکی از مهم-ترین عوارض زیست در شهرهای امروزی، «کمرنگ شدن ارتباط با طبیعت» و بیگانگی نسبت به عناصر و فرایندهای طبیعی است که بازتابی خاص در مطالعات بین المللی داشته است در این مقاله با استفاده از روش پیمایش محور، اصول طراحی مبتنی بر معماری بیوفیلیک در عملکرد طراحی را برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار بررسی و تحلیل شده است؛ بدین منظور ابتدا مهم ترین موضوعات طراحی با این رویکرد بررسی شده و الگوهای مختلف آن شناسایی شده و سپس با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، رویکردها و الگوهای شناسایی شده این نوع معماری در اولویت قرار می گیرند. نتایج تحققی نشان می دهد که در سه رویکرد اصلی طراحی مبتنی بر معماری بیوفیلیک به معنای (1) حضور طبیعت در الگوهای مکان یابی، (2) وجود عناصر و الگوهای آنالوگ طبیعی در محیط و (3) سیال بودن الگوهای فضایی است. همچنین الگوهای تعامل بصری با طبیعت و تجربه محسوس با آن در معماری از اولویت بیشتری برخوردار است.