بررسی بافت و دمای تبلور سنگ‎های سینو‎گرانیتی نوع S جنوب قره‎‎‎زاغ (شمال‎غرب ایران)

توده نفوذی جنوب قره‎‎‎زاغ در شمال‎غرب مجموعه دگرگونی سورسات برونزد دارد که از نظر ساختاری بخشی از پهنه سنندج-سیرجان است. بخش‎های همگن و یکنواختی از توده نفوذی جنوب قره‎‎‎زاغ در پهنه برشی قرار دارند و میلونیتی شده اند. بلورهای زیرکن در توده نفوذی و میلونیتی جنوب قره‎ زاغ از نظر ریخت‎شناسی شامل منشورهای {110} و هرم‎های {211} گسترش یافته بوده که گویای تبلور آن ها از ماگماهای با خاستگاه نوع S هستند. در بخش‎های توده‎ای و میلونیتی توده جنوب قره‎‎‎زاغ، کمترین دمای تبلور براساس ریخت‎شناسی زیرکن، دماسنجی اشباع زیرکن و زمین شیمی سنگ کل 698 تا oC 770 محاسبه شده است. همچنین بر پایه دما فشارسنجی کانی بیوتیت نیز دما oC 677 و فشار 8/0 کیلوبار به دست آمده است. شواهد بافتی و بررسی دگرشکلی‎ها نشان می‎دهد که تغییرات شیمیایی و بافتی به صورت تدریجی همراه با پیشرفت دگرشکلی در میلونیت‎ها رخ داده است. در اثر تغییرات بافتی، دانه‎های کوارتز بازتبلور یافته اند و مهاجرت مرز دانه‎ای در بازتبلور مشخص بوده که گویای دگرشکلی در رخساره دگرگونی شیست‎سبز است.