بررسی نقش امید و تاب آوری در پیش بینی رضایت از زندگی معلمان

شناسایی عوامل موثر در رضایت زندگی معلمان به عنوان شاخصی موثر در آموزش وپرورش توجه مجریان و پژوهشگران تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است، لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی نقش امید و تاب آوری در پیش بینی رضایت از زندگی معلمان انجام شد.

روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی است. جامعه پژوهش شامل معلمان متاهل مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که 120 نفر واجد شرایط به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند؛ و پرسش نامه های امید اشنایدر و همکاران (1991)، تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از میانگین، انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

نتایج نشان داد رابطه بین امید (589/0=r) و تاب آوری (761/0= r) با رضایت از زندگی معلمان مثبت و معنی دار است (01/0>p)؛ و مولفه های امید 7/34 و تاب آوری 9/58 درصد از واریانس رضایت از زندگی معلمان را پیش بینی می کنند.

متصدیان نظام آموزشی در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های مربوط به ارتقای رضایت از زندگی معلمان به نقش عواملی همچون امید و تاب آوری توجه ویژه ای داشته باشند.