طراحی و روانسنجی پرسشنامه بررسی خودابرازی جنسی در زنان ایرانی

خودابرازی جنسی نقش مهمی در عملکرد و رضایت جنسی زوجین دارد. لازمه سنجش این متغیر در اختیار داشتن ابزاری روا و پایا است. مروری بر متون نشان می دهد ابزاری با قابلیت تناسب فرهنگی-اجتماعی برای زنان ایرانی در این زمینه وجود ندارد؛ لذا هدف این پژوهش طراحی و روانسنجی ابزار بومی خودابرازی جنسی زنان بود.

این مطالعه روش شناسی در سال 1399 انجام شد. در فاز اول، ابعاد خودابرازی جنسی با مرور متون و رویکرد تحلیل مضمون، تبیین و با استفاده از رویکرد قیاسی-استقرایی 25 گویه تدوین شد. در فاز دوم، روانسنجی با بررسی روایی صوری، محتوا، سازه و ملاک و پایایی با بررسی همسانی درونی و روش آزمون-بازآزمون بررسی شد.

خودابرازی جنسی زنان ایرانی بر اساس نتایج فاز اول مطالعه به صورت "صحبت کردن زن درباره روابط جنسی و عوامل موثر بر کمیت و کیفیت " استخراج گردید. شاخص های کمی روایی محتوا ([1]CVI و[2]CVR) به ترتیب 95/0 و 79/0 به دست آمد. بررسی روایی سازه ابزار با اجرای تحلیل عاملی اکتشافی منجر به شناسایی چهار عامل گردید که در مجموع 06/65 درصد از واریانس را تبیین نمودند. ارزیابی روایی همگرا بیانگر ضرایب همبستگی بین نمره کل و ابعاد پرسشنامه مذکور با پرسشنامه رضایت جنسی لارسون در محدوده 66/0 تا 93/0 بود.

یافته ها، بیانگر روایی و پایایی مطلوب پرسشنامه خودابرازی جنسی زنان است. لذا استفاده از این پرسشنامه جهت بررسی خود ابرازی جنسی زنان ایرانی در مطالعات آتی پیشنهاد می گردد.