مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی با درمان شناختی- رفتاری و دارودرمانی در کاهش درد بیماران مبتلابه آرتریت روماتوئید دارای اضطراب و افسردگی و راهبردهای مقابله ای ناسازگار

چکیده آرتریت روماتوئید شایع ترین بیماری خود ایمنی التهابی مزمن است. عوامل اجتماعی و استرس طولانی در ابتلا به آرتریت روماتویید تاثیر دارد. درد و محدودیت حرکت در این بیماران می تواند اضطراب و افسردگی  مضاعف ایجاد کند. هدف پژوهش حاضر  بررسی مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی، درمان شناختی رفتاری با دارو درمانی درکاهش درد و ابعاد درد در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای اضطراب وافسردگی و راهبردهای مقابله ایی ناسازگار است.روش پژوهش : این پژوهش  از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای اضطراب و افسردگی شهرتهران  مراجعه کننده به کلینیک روماتولوژی بیمارستان امام خمینی شهر تهران در سه ماهه بهار1400 بودند. 60 نفرداوطلب، به روش نمونه گیری هدفمندانتخاب شد. نمونه ها طبق جدول کوهن درسه گروه بیست نفره تقسیم بندی شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد افسردگی، اضطراب، پرسشنامه تجدید نظر شده درد، استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 05/0  با نرم افزار SPSS  نسخه 26انجام شد. نتایج نشان داد، رواندرمانی ها در کاهش درد موثرهستند وطرحواره درمانی موثرترین روش در کاهش درد شناختی و درد متنوع بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای اضطراب و افسردگی و راهبرهای مقابله ای ناسازگار بود(0.05> P) استفاده از رواندرمانی ها در کنار دارو درمانی  نسبت به دارودرمانی به تنهایی می تواند موثرواقع شود و به کاهش درد بیماران مبتلا به روماتوئید آرتریت، از طریق درمان اضطراب وافسردگی واصلاح راهبردهای مقابله ایی کمک کند. همچنین بین طرح واره درمانی و درمان شناختی_رفتاری با دارودرمانی در کاهش درد حسی بیماران مبتلابه آرتریت روماتوئید تفاوت معنادار وجود ندارد. اما بین طرح واره درمانی و درمان شناختی_رفتاری با دارودرمانی در کاهش درد عاطفی و شناختی بیماران مبتلابه آرتریت روماتوئید تفاوت معنادار وجود دارد.