تاثیر معماری بیوفیلیک در تاب آوری کالبدی- محیطی مجتمع های مسکونی (نمونه موردی: مجتمع مسکونی برج بین المللی تهران)

در دنیای حاضر، دوری انسان ها از محیط های طبیعی و همچنین شهر نشینی باعث مشکلات فراوانی برای ساکنین شهرها شده به طوری که در طراحی های نوین مجتمع ها سعی بر آن است که از الگوهای معماری دوستدار طبیعت مانند معماری بیوفیلیک استفاده شود تا بتوان فضای زندگی را مطلوب تر نمود. در این پژوهش هدف اصلی ارتقا تاب آوری مجتمع های مسکونی با استفاده از الگوهای معماری بیوفیلیک می باشد. روش این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که از طریق مطالعات کتابخانه ای، شاخص های مربوط به این نوع تاب آوری استخراج و توسط اساتید و تیم خبرگان اعتبار سنجی شد و از طریق پرسشنامه از ساکنین و کسبه مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد، مهمترین مولفه های تاثیر گذار در تاب آوری کالبدی –محیطی شامل، «فضاهای باز»، «زمین- بستر و تراکم»، «دسترسی»، «فضاهای سبز»، «امکانات و ساختمان ها»، «تناسب کاربری ها» و «آسایش حرارتی» می باشند. نتایج حاصل از پرسشنامه ها با تحلیل پایتون مورد بررسی قرار گرفت و در نتیجه الگوهای طراحی بیوفیلیک و راه حل هایی که این رویکرد، مواردی همچون استفاده از فضای سبز، آب، تعادل حرارتی، اصلاح شرایط اقلیمی، توجه به نقش گیاه و طبیعت در ساختمان ها و... جهت بهبود وضع موجود تاب آوری کالبدی- محیطی در مجتمع مسکونی برج بین المللی تهران پیشنهاد گردید.