ارائه رویکرد مبتنی بر سیستم استنتاج عصبی-فازی به منظور ارزیابی رضایت شغلی با درنظرگیری شاخص های HSEE

رضایت شغلی منجر به افزایش بهرهوری و کارایی سازمانها می شود. با توجه به خطرات احتمالی که واحدهای نگهداری و تعمیرات با آن مواجه هستند، باید تمرکز خاصی بر تصمیمات و اقدامات کارکنان آنها باشد. این مطالعه از یک رویکرد یادگیری ماشین برای تقویت عملکرد و رضایت شغلی واحدهای نگهداری و تعمیرات از منظر رعایت نکات بهداشت، ایمنی، محیط زیست و ارگونومی (HSEE) استفاده می کند. در این پژوهش ابتدا یک پرسشنامه استاندارد برای جمع آوری داده ها طراحی شده است که پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی می شود. در گام بعد مدل های مختلف سیستم استنتاج عصبی-فازی به منظور تخمین رضایت شغلی بر اساس اطلاعات مربوط به HSEE اجرا گردید. در گام بعد،کارایی هر یک از افراد با استفاده از خطای محاسبه شده تحلیل گردید. در شبکه استنتاج عصبی-فازی طراحی شده میانگین دسته های HSEE به عنوان ورودی مشخص و رضایت شغلی به عنوان خروجی در نظر گرفته شده است. نتایج حاکی از این است که افزایش رضایت شغلی کارکنان منوط به تمرکز روی بهبود مسائل مربوط به ارگونومی و محیط زیست می باشد.