بررسی شیوع و عوامل خطرساز خون ریزی فوق مشیمیه ای ناشی از عمل جراحی اسکلرال باکلینگ جهت درمان دکولمان رگماتوژن در مجتمع رسول اکرم (ص) در سال های 77-1368

خون ریزی فوق مشیمیه ای از عوارض جدی جراحی های داخل چشمی از جمله اسکلرال باکلینگ است که اثرات زیادی بر نتیجه جراحی و سرانجام بینایی بیمار دارد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع خون ریزی فوق مشیمیه ای حین عمل اسکلرال باکلینگ و عوامل خطر بروز آن در مجتمع رسول اکرم (ص) طی سال های 77-1368 بوده است. در این مطالعه مورد شاهدی (Case-control) اطلاعات به روش گذشته نگر و با استفاده از پرونده های بیمارستانی گردآوری شد و 504 چشم از 488 بیمار که برای درمان جداشدگی رگماتوژن شبکیه تحت عمل اسکلرال باکلینگ قرار گرفته بودند، بررسی شدند. از این تعداد 161 بیمار زن (33%) و 327 بیمار (67%) مرد بودند و میانگین سنی بیماران 9/20 ± 1/43 سال بود. در 12 مورد خون ریزی فوق مشیمیه ای رخ داده بود که شیوع آن 4/2% محاسبه شد. تعداد بیمارانی که دچار خون ریزی فوق مشیمیه ای در همان چشم یا چشم مقابل شده بودند به طور معنی داری در بیماران گروه مورد از شاهد بیش تر بود (7/16%، 6/0%، 005/0= P) و نسبت شانس برای عامل ذکر شده 96/19 محاسبه گردید. در رابطه با جنس، سابقه دیابت، فشار خون، سکته مغزی، بیماری های قلبی ریوی، سابقه تروما، سابقه بیماری های چشمی، سابقه جراحی های چشمی، نوع بیهوشی، استفاده از باند و میزان نزدیک بینی، 2 گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0.05). به طور کلی می توان گفت که سن بالا و سابقه بروز خون ریزی فوق مشیمیه ای در همان چشم یا چشم مقابل عوامل خطر در بروز خون ریزی فوق مشیمیه ای حین عمل اسکلرال باکلینگ می باشند.