پرستار آسودگی بخش: تجربه و دیدگاه بیماران بستری

ایجاد آسودگی برای بیماران، اساس مراقبت پرستاری است و پیامدی با ارزش از اقدامات پرستاری محسوب می شود. شناسایی مفاهیم آسودگی و ایجاد آسایش برای بیمار از اهمیت فراوانی برخوردار می باشد. این مقاله بخشی از یک تحقیق کیفی با رویکرد نظریه پایه (گراندد تئوری) است که به منظور کاوش و توصیف تجربه ها و دیدگاه بیماران بستری درباره آسودگی و ناآسودگی صورت گرفت و تعداد 31 بیمار زن و مرد که در بخش های داخلی، جراحی و ارتوپدی بستری بودند در این مطالعه شرکت کردند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار (Semi-structure) و مشاهدات و یادداشت های در عرصه از 5 مرکز آموزشی درمانی جمع آوری شد. در این مقاله درون مایه هایی (Theme) که حاصل تجربه و دیدگاه بیماران از مساله پرستار آسودگی بخش می باشد، مورد بحث قرار گرفته و شامل مطالب مربوط به در دسترس بودن، پاییدن، برخورد انسانی و توجه به راحتی جسمی بوده است. یافته های این مطالعه برای شناخت بیش تر پرستاران از بیماران و نیازهای آن ها و آن چه که درک آن ها از آسودگی در بیمارستان است کمک کننده می باشد. این امر ممکن است به طور غیر مستقیم در طراحی، اجرا و ارزیابی اقدامات مناسب پرستاری موثر باشد.