بررسی اثرات روانی مراقبت از بیماران مبتلا به ویروس کرونا بر بروز خطای بالینی در بین پرستاران شاغل در بیمارستان های ارجاعی کرونا

با ظهور ویروس کووید 19 در سال 1398، پرستاران به عنوان خط مقدم مبارزه با این بیماری تحت تاثیر بار کاری زیادی قرار گرفتند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات روانی مراقبت از بیماران مبتلا به کووید 19 بر روی بروز خطای بالینی در بین پرستاران انجام شد.

این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود و بر روی 120 نفر از پرستاران در دو گروه مورد و شاهد صورت گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات، از مقیاس استرس شغلی پرستاران (Extended nursing stress scale یا ENSS)، پرسش نامه نارسایی شناختی (Cognitive failures questionnaire یا CFQ)، ثبت فراوانی بروز خطاهای بالینی طی شش ماه گذشته و همچنین، آزمون ارگونومی شناختی استفاده گردید. در نهایت، داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین سنی شرکت کنندگان، 23/7 ± 99/32 سال بود و از نظر بروز خطای بالینی طی شش ماه گذشته، دو گروه اختلاف معنی داری را نشان ندادند (609/0 = P). نتایج آزمون پرسش نامه های ENSS و CFQ بین دو گروه نشان داد که در هیچ یک از پرسش نامه ها، بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (ENSS برابر با 652/0 = P، CFQ برابر با 372/0 = P). در تست های اولیه آزمون Maze ثبات دیجیتال، اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر زمانی و تعداد خطا مشاهده گردید، اما با تکرار آزمون ها، اختلاف میان دو گروه فقط در مدت زمان انجام آزمون معنی دار بود.

نارسایی شناختی و خطا در آزمون Maze ثبات بین پرستاران شاغل در بخش بستری بیماران مبتلا به کووید 19 کمتر از دیگر پرستارن بود. در واقع، بار کاری ناشی از برخی بیماری های ناشناخته پس از مدتی کاهش می یابد و شناخت بیشتر بیماری می تواند استرس را کاهش دهد، اما بار کاری و استرس در دیگر بخش ها به دلیل ثابت ماندن حجم کار و کاهش نیروها در اثر جابه جایی به دیگر بخش ها، منجر به افزایش استرس می شود.