جایگاه زمین ساختی توده های نفوذی گرانیتی شمال و شمال غرب موته، بخش میانی پهنه سنندج-سیرجان؛ رویکردهای سنگ نگاری، سن سنجی U-Pb زیرکن و زمین شیمی

توده های نفوذی مورد بررسی، در شرق و مرکز همتافت دگرگونی موته-گلپایگان، در بخش مرکزی پهنه سنندج-سیرجان و کنار کمربند ماگمایی ارومیه-دختر، درون آمفیبولیت ها، میکاشیست ها و گنیس های نئوپروتروزوییک نفوذ کرده اند. توده ها در اثر زمین ساخت کششی-برشی اعمال شده که منجر به تشکیل گسل های عادی عمقی فراوان گردیده اند، کاتاکلازیتی هستند و کنار پهنه گسلی، میلونیتی شده اند. ترکیب این توده ها لوکوگرانیتی است و شواهد مربوط به دگرریختی در صحرا و مقاطع میکروسکوپی دیده می شود. سن سنجی U-Pb زیرکن سه نمونه از رخنمون های تعیین سن نشده،  سن تبلور آن ها را نئوپروتروزوییک مشخص کرد. از دیدگاه ویژگی های زمین شیمیایی، این سنگ ها از سری ماگمایی آهکی قلیایی پتاسیم بالا و پرآلومین هستند و در گستره گرانیتوییدهای آهن دار نوع S جای دارند. همتافت دگرگونی موته-گلپایگان با تشکیل توده های موته در نئوپروتروزوییک، بخشی از کمان ماگمایی کادومین است که در آن لوکوگرانیت ها از ذوب بخشی سنگ های رسوبی پلیتی و پسامیتی دگرگونه در نتیجه تزریق مذاب های گوشته ای تولید شده اند.