اثر سطوح مختلف اکسید روی در جیره های حاوی سلنیت سدیم بر عملکرد رشد و برخی شاخص های ایمنی گوساله های شیرخوار هلشتاین

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف اکسید روی در جیره های حاوی سلنیت سدیم بر عملکرد رشد و برخی شاخص های ایمنی گوساله های هلشتاین، آزمایشی با 36 راس گوساله هلشتاین (با میانگین وزنی برابر با 5/34 کیلوگرم) با شش تیمار و شش تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تیمارها شامل: 1- شاهد (40 میلی گرم روی و 15/0 میلی گرم سلنیوم)، 2- 3/0 میلی گرم سلنیت سدیم، 3- 40 میلی گرم اکسید روی، 4- 55 میلی گرم اکسید روی، 5- 3/0 میلی گرم سلنیت سدیم و 40 میلی گرم اکسید روی، 6- 3/0 میلی گرم سلنیت سدیم و 55 میلی گرم اکسید روی بودند. طی آزمایش، گوساله ها دسترسی آزاد به جیره آغازین و آب داشتند. مصرف خوراک به صورت روزانه و وزن بدن در روزهای 20 و 42 پرورش اندازه گیری شد. جهت اندازه گیری گلوکز، کلسترول، تری گلیسیرید، پروتئین کل، اوره، آهن، روی، سلنیوم، کلسیم، فسفر، سوپراکسید دیسموتاز، مالون دی آلدئید، آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز، لنفوسیت، نوتروفیل، مونوسیت و ایمنوگلوبولین G در روزهای 20  و 42 پرورش از گوساله ها خون گیری انجام شد. نتایج نشان داد که مکمل کردن شیر با سلنیوم و روی معدنی، تاثیر معنی داری بر عملکرد رشد، مصرف خوراک و پاسخ ایمنی نداشت (05/0<P). همچنین، اختلاف معنی داری بین متابولیت های خونی نسبت به گروه شاهد مشاهده نشد (05/0<P). افزودن همزمان سلنیوم و روی باعث کاهش معنی دار آسپارتات آمینو ترانسفراز، مالون دی آلدئید و افزایش معنی دار آنزیم سوپراکسید دیسموتاز شد (05/0 <p). به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که استفاده همزمان سلنیوم و اکسید روی در سطوح 40 و 55 میلی گرم می تواند سبب بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی سرم و کاهش تنش اکسیداتیو گوساله های هلشتاین شود.