بررسی اثر علف کش های یو46کمبی فلوید و برومایسیدام آ در مراحل مختلف رشدی گندم (Triticum aestivum L.) بر مهار علف های هرز و عملکرد گندم دیم

علف های هرز یکی از عوامل کاهش دهنده عملکرد گندم (Triticum aestivum L.) می باشد. جهت بررسی اثرات کاربرد علف کش های هورمونی بر علف های هرز و عملکرد گندم دیم در مراحل مختلف رشد گندم، آزمایشی بر پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی دو سال زراعی 1402-1400 در موسسه تحقیقات کشاورزی دیم در مراغه اجرا شد. تیمارها شامل کاربرد علف کش های توفوردی + ام سی پی آ (1.5 لیتر در هکتار) و بروموکسینیل + ام سی پی آ (1.5 لیتر در هکتار) در سه مرحله 1- پنجه زنی کامل (Z29)، 2- گره دوم ساقه (Z32) و 3- تورم غلاف برگ پرچم (Z45) و دو شاهد وجین و عدم وجین بود. نتایج نشان داد که در شرایط دیم، زمان سبز شدن علف های هرز با بارندگی ارتباط دارد. در سال اول عمده بارندگی های بهاره در اردیبهشت ماه و در سال دوم در فروردین ماه رخ داد، در نتیجه بیشترین تراکم علف های هرز در سال اول در مرحله گره دوم ساقه گندم و در سال دوم در مرحله پنجه زنی گندم ثبت شد. در سال اول کمترین عملکرد برای علف کش توفوردی + ام سی پی آ و بروموکسینیل + ام سی پی آ در مرحله تورم غلاف برگ پرچم به میزان 1568 و 1710 کیلوگرم در هر هکتار و در سال دوم فقط برای توفوردی + ام سی پی آ در مرحله گره دوم ساقه و تورم غلاف برگ پرچم به ترتیب به میزان 1701 و 1747 کیلوگرم در هکتار ثبت شد. براساس نتایج حاصل از این پژوهش، گندم به کاربرد تاخیری علف کش بروموکسینیل + ام سی پی آ متحمل بوده و می توان این علف کش را تا گره دوم نیز به کار برد.