تاثیر ترکیبات مهارکننده HMG - CoA Reductase (لوواستاتین) بر تراکم استخوان در بیماران دیابتی نوع 2 یائسه

با توجه به وجود شواهدی دال بر کاهش میزان شکستگی استخوان در بیمارانی که برای درمان هیپرکلسترولمی از ترکیبات استاتین استفاده کرده اند و بالاتر بودن شیوع شکستگی استخوان در بیماران دیابتی، این مطالعه به منظور بررسی تاثیر لواستاتین بر تراکم استخوان در زنان دیابتی نوع 2 یائسه به انجام رسیده است.

در یک کارآزمایی بالینی تراکم املاح استخوانی (BMD) 60 زن دیابتی نوع 2 یائسه در دو گروه شاهد (کلسترول نرمال) و مورد (هیپرکلسترولمی) که از نظر سن، مدت دیابت، BMI و مدت یائسگی همسان شده بودند، به روش DXA سنجیده شد. سپس گروه مورد به مدت 1.5 سال تحت درمان با لواستاتین قرار گرفتند و پس از سنجش مجدد تراکم استخوان در هر گروه، نتایج به دست آمده مقایسه شد.

تراکم استخوان در توتال هیپ و مهره های کمری در گروه درمان افزایش داشت (p<0.01) این پارامتر در گروه شاهد در توتال هیپ کاهش اما در فقرات کمری افزایش یافته بود، ولی از نظر آماری معنی دار نبود. درصد تغییرات تراکم استخوان در دو گروه تحت مطالعه، مورد و شاهد به ترتیب در گردن فمور %3.5 در مقابل %-2.54، در مثلث وارد %15.7 در مقابل %3، تروکاتتر %1.7 در برابر %-2.2، توتال هیپ %3.29 در مقابل %-2.2 و در مهره های کمری %3.2 در برابر %1.1 بود. تفاوت در مثلث وارد و ستون مهره ها معنی دار نبود.

لواستاتین سبب افزایش تراکم املاح استخوان در بیماران دیابتی تیپ 2 یائسه می گردد. استفاده از این داروها به ویژه در بیماران هیپرکلسترولمیک می تواند از پیشرفت استئوپوروز پیشگیری کند یا سرعت آن را کاهش دهد.