الگوی مقاومت دارویی و محتوی پلاسمیدی جدایه های Escherichia coli از موارد کلی باسیلوز طیور

تعیین میزان مقاومت به ترکیبات آنتی باکتریال و الگوی محتوی پلاسمیدی در جدایه های Escherichia coli از موارد کلی با سیلوز طیور.
طرح: بررسی توصیفی.
نمونه ها: تعداد 150 جدایه E.coli از جراحات پریکاردیت جوجه های گوشتی تلف شده از بیماری کلی باسیلوز (با توزیع 5 نمونه از هر مرغداری).
حساسیت هر کدام از 150 جدایه نسبت به 20 ترکیب آنتی باکتریال تعیین گردید. همچنین محتوی پلاسمیدی تعداد 100 جدایه E.coli از 20 مرغداری (با توزیع 5 نمونه از هر مرغداری) نیز مشخص شد.
همه جدایه ها حساس به سفتیوفور و جنتامایسین بودند و درصد وقوع مقاومت به دیگر 18 ترکیب آنتی باکتریال در بین جدایه ها به ترتیب عبارت بود از: نالیدیکسیک اسید، 7/98؛ اریترومایسین، 3/97؛ آمپی سیلین، 7/96؛ کلیستین، 7/96؛ تتراسیکلین، 94؛ فلومکوئین، 92؛ اکسی تتراسیکلین، 7/90؛ دیفلوکساسین، 84؛ نیتروفورانتوئین، 3/81؛ فورازولیدن، 3/79؛ سولفامتوکسازول + تری متوپریم، 6/72؛ انروفلوکساسین، 66؛ لینکواسپکتین، 7/64؛ نورفلوکساسین، 7/52؛ نئومایسین، 52؛ کلرامفنیکل، 7/46؛ سیپروفلوکساسین، 44؛ واسترپتومایسین، 7/26. نسبت به 10 ترکیب آنتی باکتریال رایج در صنعت طیور 82 الگوی مقاومت شناسایی شد که 86 جدایه (2/57 درصد) به بیش از یک الگو و 64 جدایه (7/42 درصد) هر کدام فقط به یک الگو تعلق داشتند. محتوی پلاسمیدی 100 جدایه مورد بررسی نیز در محدوده وزن ملکولی یک تا بیش از Kb 68، 62 الگو را تشکیل دادند. 12 درصد جدایه ها نیز فاقد پلاسمید بودند.
هر چند محتوی پلاسمیدی و الگوی مقاومت دارویی برای تمایز اشریشیا کلی های جدا شده از یک مزرعه مفید بود و لیکن الگوی مقاومت دارویی و محتوی پلاسمیدی، هیچ کدام به عنوان نشانگر E.coli کلی باسیلوز طیور قابل استفاده نبودند.