بلوغ آزمایشگاهی تخمکهای نارس شتر یک کوهانه در محیط هامزاف 10 همراه با غلظتهای مختلف سرم گوساله جنینی

انجام بلوغ آزمایشگاهی تخمک نارس شتر یک کوهانه به منظور استفاده از آن در باروری آزمایشگاهی.
طرح: مطالعه مداخله ای.
حیوانات: تخمدان شترهای نحر در کشتارگاه های محلی.
جمع آوری و انتقال تخمدانهای شترهای نحر شده در کشتارگاه در سرم فیزیولوژی استریل و در دمای 35-30 درجه سانتیگراد و حاوی آنتی بیوتیک، مکش فولیکول ها و جداسازی تخمکها و کشت آنها در محیط کشت سلول TC-199 وهامز اف 10 دارای صفر تا 10 درصد سرم گوساله جنینی توسط حرات غیر فعال شده، کشت تخمکها به مدت 48-36 ساعت در انکوباتور با حرارت 5/38 درجه سانتیگراد و 5 درصد گاز کربنیک، گرفتن سلولهای کومولوس، ثابت نمودن تخمکها و رنگ آمیزی آنها و سپس مطالعه آنها جهت ارزیابی میزان بلوغ تخمکها.
تجزیه و تحلیل آماری: آنالیزواریانس و در صورت وجود اختلاف معنادار، استفاده از آزمون دانکن.
هنگامی که تخمدانهای منتقل شده به آزمایشگاه بلافاصله مورد استفاده قرار گرفت، میزان بلوغ تخمکهای نارس شتر یک کوهانه در محیط هامزاف 10 بدون پروتئین کشت تنها 65/17 درصد بود در حالی که میزان بلوغ در محیطهای حاوی 5 درصد و 10 در صد پروتئین (به ترتیب 37 و 33 درصد) به طور معنی داری افزایش یافت (P<0/05)، اما این افزایش ارتباط معنی داری با افزایش غلظت پروتئین نداشت. هنگامی که تخمدانها 24 ساعت در یخچال نگهداری شده و بعدا مورد استفاده قرار گرفتند. میزان بلوغ تخمکها در محیط بدون پروتئین کشت تنها 54/14 درصد بود در حالی که میزان بلوغ در محیطهای حاوی 5 درصد و 10 درصد پروتئین (به ترتیب 86/25 و 33/33 درصد) به طور معنی داری افزایش یافت (P<0/05)، در این آزمایش هر چند با افزایش غلظت سرم میزان بلوغ افزایش داشت ولی اختلاف آنها معنی دار نبود.
در شرایط حاضر به نظر می رسد که بتوان تخمدانهای شتر را در سرمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری و سپس مورد استفاده قرار داد.