توضیح دعای چهل و دوم صحیفه سجادیه، با نگاهی به کمال علمی قرآن

علم و دانایی - با وجود اختلاف دانشمندان بشری در تعریف آن - از روشن ترین مفاهیم نزد بشر است، که حقیقت نوری آن، درجات و مراتب دارد. «قرآن» به عنوان برترین کلام خدا، بر اساس محتوای علم خود، از علم بی پایان الهی نشات گرفته و آخرین پیامبر خدا، حضرت محمد (ص) بر مبنای همین علم، آوای هماورد جویی (تحدی) سر می دهد، گرچه ظاهر الفاظ آن نیز زیبا و جذاب است. قرآن، برای تداوم هدایت خود، عالمان به علم کتاب (امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و امامان معصوم (ع)) را به مردم می شناساند. نگارنده، این مطالب را حول محور دعای چهل و دوم صحیفه سجادیه (دعای امام سجاد (ع) در هنگام ختم قرآن) به تفصیل بیان می کند.