شیوع سرمی توکسوکاریازیس در کودکان زیر 10 سال شهرستان همدان سال 1381

توکسوکاراکانیس شایع ترین نماتود روده ای سگ و مهمترین عامل ایجاد کننده لارو مهاجر احشایی (توکسوکاریازیس) در انسان به ویژه در کودکان است. با توجه به شیوع بالای انگل در سگ ها، آلودگی خاک پارک های منطقه به تخم انگل و عدم وجود اطلاعات دقیق در این زمینه، مطالعه حاضر به منظور تعیین شیوع سرمی این بیماری در کودکان زیر 10 سال مناطق شهری و روستایی شهرستان همدان در سال 1381 انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی با نمونه گیری خوشه ایتصادفی بر روی 544 کودک زیر 10 سال(408 نفر در مناطق شهری و136 نفر در مناطق روستایی) انجام گرفت. بعد از گرفتن 2 الی 5/2 سی سی نمونه خون و انجام آزمایش به روش الایزا وبا استفاده از آنتی ژن دفعی ترشحی لارو مرحله دوم (TES) موارد مثبت تعیین گردید. برای ارزیابی و تفسیر نتایج از شاخص مثبت بودن (I.P) استفاده شد و آن دسته از نمونه هایی که I.P آن ها بیش از 1/1 بود، از نظر آلودگی مثبت در نظر گرفته شدند. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. شیوع سری بیماری 3/5 درصد بود. در 19 نفر (5/3 درصد) میزان آنتی بادی در محدوده میانی و در 496 نفر (2/91 درصد) نتیجه منفی گزارش گردید. از 29 کودک (3/5 درصد) که نتایج آن ها مثبت شد، 14 نفر (3/5 درصد) مذکر و 15 نفر (6/5 درصد) مونث بودند. هم چنین 23 نفر (6/5 درصد) در شهر و 6 نفر (4/4 درصد) در روستا سکونت داشتند. از 29 کودک نام برده 3 نفر (7/5 درصد) در گروه سنی 1 تا 3 سال، 14 نفر (3/5 درصد) در گروه سنی 4 تا 6سال و 12 نفر (3/5 درصد) در گروه سنی 7 تا 9 سال قرار داشتند. آزمون کای دو بین جنس و گروه های سنی با آلودگی ارتباط معنی داری نشان نداد.
علی رغم آن که گزارش تیتر مثبت الایزا معیار چندان مناسبی برای تشخیص توکسوکاریازیس بدون علامت در مناطق با شیوع کم نمی باشد، با این حال مطالعه حاضر تایید کننده شیوع قابل توجه توکسوکاریازیس به عنوان یک مشکل بهداشتی در این منطقه است.