تاثیر مصرف همزمان اسیدفولیک با لووتیروکسین در کاهش سطح هموسیستئین خون بیماران هیپوتیروئید

افزایش سطح سرمی هموسیستیین، به عنوان یک عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی - عروقی، در بیماران مبتلا به هیپوتیروییدیسم مطرح شده است. با توجه به تاثیر لووتیروکسین بر کاهش هموسیستیین در این بیماران و نقش اساسی اسید فولیک در چرخه متابولیک این ماده، در این مطالعه تلاش شده تا سطح هموسیستئین در بیماران هیپوتیرویید تحت درمان با ترکیب اسید فولیک و لووتیروکسین با بیماران تحت درمان با لووتیروکسین به تنهایی مقایسه گردد.
در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، 60 بیمار هیپوتیرویید به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شده تحت درمان با لووتیروکسین (50-100 μg) همراه با 1 mg اسیدفولیک (گروه مورد) یا دارونما (گروه شاهد) قرار گرفتند. سطح هموسیستئین، اسیدفولیک و ویتامین B12 ناشتا در ابتدا و پس از طبیعی شدن سطح TSH در نمونه ها اندازه گیری و مقایسه شد.
سطح هموسیستیین در گروه مورد از 15.77 ± 6.33 μmol/L به 10.8 ±3.54 μmol/L (p<0.001) و در گروه شاهد از 15.69 ± 6.4 μmol/L به 13.9 ±6 μmol/L (p=0.03) کاهش یافت. اختلاف موجود در میانگین هموسیستئین در دو گروه پس از اتمام دوره درمان معنی دار بود (p=0.0165).
اگر چه در پی درمان، سطح هموسیستیین در هر دو گروه کاهش داشته، میزان این کاهش در گروه دریافت کننده لووتیروکسین و اسیدفولیک بیشتر بود. به نظر می رسد استفاده همزمان از اسید فولیک و لووتیروکسین بتواند اثار مخرب هموسیستیین را که در دوره های زمانی کوتاه نیز تظاهر می یابد، به صورت موثرتری کنترل نماید.