تاثیر تراکم بوته و مقدار کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های جولخت (Hordeum vulgare L) در منطقه تهران

به منظور مطالعه تاثیر تراکم بوته و مقدار کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد 10 ژنوتیپ جو بدون پوشینه (لخت)، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در طول سال زراعی 1380-81 انجام گرفت. طرح آماری مورد استفاده اسپلیت – اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی بود. پلات های اصلی شامل 10 ژنوتیپ جو بدون پوشینه و پلات های فرعی شامل 2 سطح کود نیتروژن (90 و 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و پلات های فرعی شامل 3 تراکم بوته هنگام کاشت (300، 400 و 500 بوته در متر مربع) بودند که در 3 تکرار انجام شد. نتایج تجزیه واریانس در مورد عملکرد دانه و شاخص برداشت نشان داد که اثر متقابل ژنوتیپ ALLSO S/CIO 3909-2 در تراکم 500 بوته در متر مربع بود. مقایسه میانگین وزن هزار دانه و تعداد سنبله در واحد سطح و تعداد دانه در سنبله ژنوتیپ های مختلف جو بدون پوشینه (لخت) نشان داد که ژنوتیپ FICC 2595 بیشترین مقدار وزن هزار دانه (با 45 گرم) و ژنوتیپ FICC 1570 (با 625 سنبله در متر مربع) بیشترین تعداد سنبله در متر مربع را تولید نمود. تحت تاثیر تیمارهای مختلف کود نیتروژن بیشترین تعداد دانه در سنبله متعلق به میزان 120 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار بود. مقایسه میانگین عملکرد پروتئین تراکم های مختلف بوده در واحد سطح نشان داد که بشترین عملکرد پروتئین در تراکم 500 بوته در مترمربع (با 58.48 گرم در متر مربع) بود.