بررسی وضعیت روانی در مبتلایان به کمردرد با رادیکولوپاتی و مبتلایان به کمردرد بدون نشانه های بالینی و پاراکلینیکی (ساری - 1383)

کمردرد و ناتوانی ناشی از آن شیوع زیادی در سطح جهانی دارد. عوامل روانی ممکن است نقش مهمی در شروع، شدت، تثبیت یا تشدید این درد داشته باشند. هدف از انجام این مطالعه بررسی وضعیت روانی در افراد مبتلا به کمردرد می باشد.
این مطالعه به صورت توصیفی بر روی دو گروه 56 نفری انجام شد. گروه اول افراد مبتلا به کمردرد ناشی از اختلالات عضوی منتج به رادیکولوپاتی و گروه دیگر مبتلایان به کمردرد بدون یافته های عضوی و پاراکلینیکی بودند. اطلاعات از طریق پرسشنامه SCL-90-R و مشخصه های دموگرافیک جمع آوری گردید. محاسبات آماری با برنامه SPSS و آزمون های توصیفی و آزمون تی انجام شد.
گروه مبتلا به کمردرد بدون یافته های عضوی بیشتر از گروه مقابل مبتلا اختلالات روانپزشکی بودند (98.2 درصد در مقابل 37.5 درصد) و این اختلاف در تمام ابعاد SCL-90-R وجود داشت. اختلالات مذکور در زنان بیشتر از مردان بود. در هر دو گروه بالاترین امتیاز مربوط به افکار کج باورانه و پایین ترین امتیاز مربوط به هراس بود.
با توجه به اینکه بسیاری از بیماران با شکایت کمردرد، به ویژه آنان که رادیکولوپاتی ناشی از نشانه های بالینی و پاراکلینیکی مشخص ندارند، از یک سری مشکلات روانپزشکی رنج می برند، در صورت شناسایی این مشکلات می توان به درمان صحیح آنها اقدام و گام مهمی جهت بهبود سریع تر و کاهش هزینه ها برداشت.