بررسی فراوانی آنتی بادی های IgM، IgG ضد سیتومگالوویروس در اهداء کنندگان خون استان زنجان، 1383

سیتو مگالوویروس دارای انتشار جهانی است و میزان شیوع آن به عواملی از جمله وضعیت اقتصادی و محل جغرافیایی بستگی دارد. یکی از روش های مهم انتقال این ویروس، خون است. با توجه به شیوع بالای آنتی بادی های ضد ویروس در اهدا کنندگان خون و عدم آگاهی از میزان شیوع سرمی آن در جمعیت استان، این مطالعه جهت تعیین فراوانی آنتی بادی های IgG و IgM ضد سیتومگالوویروس در استان زنجان در سال 1383 انجام شد.
این مطالعه توصیفی بر روی 500 فرد اهدا کننده سالم مراجعه کننده به پایگاه انتقال خون انجام شد. اطلاعات دموگرافیک در پرسش نامه ثبت و پس از آزمایش های روتین غربال گری خون های اهدایی، آزمایش آنتی بادی های ضد سیتومگالویروس (IgG، IgM) با استفاده از کیت رادیم ایتالیا و به روش الایزا انجام گردید و نتایج با استفاده از آزمون های تی و کای دو تجزیه و تحلیل شدند.
یافته های پژوهش نشان داد که از 500 نمونه مورد بررسی 8/ 85 درصد مرد و 2/14 درصد زن بودند. آنتی بادی ضد ویروس IgG در 446 نفر (2/ 89 درصد) مثبت، در 8 نفر (6/ 1 درصد) منفی و در 46 نفر (2/ 9 درصد) مثبت ضعیف بود. هم چنین آنتی بادی ضد ویروس IgM در 481 مورد (2/ 96 درصد) منفی، 17 مورد (4/ 3 درصد) مثبت و در 2 مورد (4/ 0 درصد) مشکوک ارزیابی شد.
با توجه به شیوع بالای سرمی آنتی بادی ضد سیتومگالوویروس در استان زنجان و پنهان شدن ویروس در داخل سلول های خونی و امکان انتقال آن از طریق خون و فرآورده های خونی به دریافت کنندگان خون، خصوصا افراد دچار نقص ایمنی، ضرورت غربال گری خون های اهدایی از نظر آلودگی به سیتومگالویروس به ویژه در افراد پر خطر توصیه می گردد.