رضایت شغلی در پزشکان عمومی دارای مطب در شهر تهران

پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقطعی بوده و با هدف تعیین میزان رضایت شغلی و برخی عوامل موثر بر آن در پزشکان عمومی دارای مطب در شهر تهران طراحی شده و در فاصله خرداد تا دی 1382 به انجام رسیده است.
ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای خود ساخته مشتمل بر 16 سوال بوده است. قبل از انتخاب نمونه ها شهر تهران بر اساس موقعیت جغرافیایی به پنج منطقه شمال (مناطق 3-1)، جنوب (مناطق 20-15)، مرکز (مناطق 6، 7، 10، 11 و 12)، شرق (مناطق 4، 8، 13 و 14) و غرب (مناطق 5، 9، 21 و 22) تقسیم شده و نمونه مورد نیاز پس از تخمین بر حسب تعداد و نحوه پراکندگی مطب ها در هر منطقه بین مناطق مذکور توزیع گردید و در مجموع 934 تن از پزشکان عمومی که در زمان اجرای طرح به کار در مطب اشتغال داشتند به عنوان نمونه وارد مطالعه شدند. پس از جمع آوری پرسشنامه ها و استخراج داده ها اطلاعات با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین سنی شرکت کنندگان، 5/39 سال (انحراف معیار 9 سال) بود و 87 درصد آنان مرد و 91 درصد متاهل بودند. یافته ها نشان داد در مجموع 11 درصد از شرکت کنندگان از رضایت زیاد یا خیلی زیاد، 41 درصد از رضایت متوسط و 48 درصد از رضایت کم و یا خیلی کم برخوردار بودند. همچنین رضایت عمومی نمونه ها از شغل خود به عنوان پزشک عمومی، با گروه سنی (P<0.002)، سابقه کار (P=0.003) و مالکیت مطب (P<0.0001) دارای رابطه مستقیم و معنی دار بوده، ولی با جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات همسر و محل جغرافیایی مطب در مناطق مختلف شهر تهران (شمال، جنوب و...) رابطه ای نداشته است.
با توجه به یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد پزشکان مسن تر به علت دارا بودن موقعیت شغلی مناسب تر و رفاه نسبی بالاتر، از شغل خود به عنوان پزشک عمومی، رضایت بیشتری دارند. پیشنهاد می شود برای بهبود میزان رضایت شغلی پزشکان جوان، مسوولان سعی نمایند در فراهم آوردن و توزیع امکانات شغلی مناسب بیشتر جانب عدالت را نگاه دارند.