بررسی اثر تحریک الکتریکی از راه پوست در مهار تهوع و استفراغ بیماران در حال شیمی درمانی

تهوع و استفراغ یکی از ناراحت کننده ترین عوارض جانبی درمان سرطان است. با وجود پیشرفت در درمان دارویی، این عارضه در بسیاری از بیماران به صورت مشکل ساز برجا می ماند. هدف از این بررسی، تعیین اثر تنس یا تحریک الکتریکی از راه پوست Electrical Nerve Stimulation) (Transcutaneous در مهار تهوع و استفراغ بیماران سرطانی در حال شیمی درمانی در بیمارستان نمازی شیراز بود.
پژوهش کنونی از گونه کار آزمایی بالینی یک سوکر است. نمونه های مورد پژوهش، شماره 32 بیماران سرطانی دارای شرایط بودند، که به صورت تصافی، در دو گروه شاهد و آزمون جا گرفتند. بیماران در دو گروه از نظر سن، گونه سرطان، شدت تهوع و استفراع، برنامه شیمی درمانی (سیس پلاتین یا سیکلوفسفامید) و برنامه ضد استفراغ (کتریل به همراه دگزامتازون) در شرایط یکسان برگزیده شدند. در گروه مورد، نقطه نیگان به وسیله دستگاه تنس با بسامد 10 تا 15 هزتز همزمان با تجویز داروهای ضد استفراغ به مدت 10 دقیقه تحریک شد و تا 72 ساعت پس از شیمی درمانی، هر دو ساعت یک بار، در زمان بیداری ادامه داشت. در گروه شاهد نیز، دقیقا همین روش،اما با دستگاه خاموش اجرا شد. شدت تهوع (بر پایه مقیاس سنج دیداری) و دفعات استفراغ در دو گروه با هم مقایسه شد.
واکاوی آماری، تفاوتی معنا دار در 24 ساعت نخست از نظر شدت تهوع در دو گروه آزمون و شاهد نشان نداد (P=0.9) اما در 24 ساعت دوم (P=0.001) و سوم (P=0.001)، شدت تهوع در گروه مورد، به گونه ای چشمگیر کاهش یافت. همچنین، در گروه مورد، میانگین دفعات استفراغ به هنگام شیمی درمانی در 24 ساعت نخست (P=0.001) و 24 ساعت دوم و سوم (P=0.009)، به گونه ای چشمگیر کاهش یافت.
نتایج این پژوهش نشان داد، که از تنس می توان به عنوان درمان کمکی به همراه گرانیسترن (کتریل) برای مهار تهوع (تاخیری) و دفعات استفراغ (حاد و تاخیری) ناشی از برنامه های شیمی درمانی استفراغ آور، بهره جست.