بررسی موارد بیماری های لنفوپرولیفراتیو بعد از پیوند کلیه: گزارشی از 20 سال تجربه

بررسی شیوع موارد بیماری های لنفوپرولیفراتیو پس از پیوند کلیه می باشد.
این مطالعه بصورت گذشته نگر و از نوع Case Series روی 2117 گیرنده کلیه از تیر 1363 تا اسفند 1382 در بیمارستان لبافی نژاد تهران برای یافتن شواهد پاتولوژیک و کلینیکی نئوپلازم صورت گرفت و اطلاعت مربوط به افراد دارای بیماری های لنفوپرولیفراتیو استخراج گردید. همه بیماران بجز 2 نفر با سیکلوسپورین و قطع ایمونوساپرسیو درمان شدند.
شیوع سرطان بعد از پیوند 46 مورد بود که بعد از سرطان پوست (24 مورد %52.5، سارکوم کاپوزی 15 مورد، %32.6) بیماری های لنفوپرولیفراتیو (14 مورد، 30.4%) شایعترین سرطان بعد از پیوند می باشد. میانگین (±SD) سن افراد مبتلا به بیماری لنفوپرولیفراتیو در زمان پیوند 37.86±9.67 سال بود که 42.8 درصد آنها زن بودند. میانه و میانگین زمان بین پیوند و تشخیص بیماری های لنفوپرولیفراتیو به ترتیب 38.5 و 50.35 ماه بود (دامنه بین 1 تا 146 ماه). انواع لنفوم در این بیماران شامل: لنفوم کلیه (14.3%) دستگاه گوارش (14.3%) مغز، کام، لوزه ها، هوچکین، لنفوم سلولهای بزرگ و لنفوم لنفوبلاستیک حاد (هر کدام 7.1%) بود که در مورد 28.6% نوع لنفوم نامشخص بود. بقای بیماران بعد از 1، 5 و 10 سال به ترتیب 71.4، 51.4 و 44.3 درصد بود. با وجود قطع داروهای ایمنوساپرسیو در بیماران زنده مانده مبتلا به بیماری های لنفوپرولیفراتیو پس از پیوند (6 مورد از 14 مورد)، در 5 بیمار پیوند انجام شده تا متوسط زمانی 105.4±57.6 ماه فعال بوده است.
یافته های ما نشان می دهد که شیوع بیماری های لنفوپرولیفراتیو بعد از پیوند کلیه 0.66 درصد می باشد که این میزان در مقایسه با کشورهای غربی (با شیوع 2%) کمتر است. این حقیقت که تعدادی از پیوندها با وجود قطع داروهای ایمنوساپرسیو همچنان تا مدت زمانی قابل توجهی فعال باقی مانده اند، حائز اهمیت می باشد.