انتقال ژن های بیماری زایی و مقاومت آنتی بیوتیکی در گونه های انتروکوک از طریق کانجوگاسیون

انتروکوک ها شامل گروه مهم و متنوعی از باکتری ها هستند که موجب ایجاد بیماری در انسان و حیوان می گردند. این باکتری ها در دستگاه گوارش انسان و حیوان، در خاک، آب و موادغذایی وجود دارند و قابلیت رشد در محیط هایی با غلظت بالای نمک و گستره وسیعی از pH را دارند. انتروکوک توانایی اکتساب مقاومت های دارویی و همچنین سایر فاکتورهای بیماری زایی را دارا می باشد. در این تحقیق، شیوع فاکتورهای مختلف ویرولانس در میان سویه های انتروکوک جدا شده از نمونه های مختلف کلینیکی در مقایسه با سویه های جدا شده از گروه های کنترل مورد بررسی قرار گرفته است.
در این مطالعه مقطعی تحلیلی، سویه های انتروکوک جدا شده از نمونه های کلینیکی و افراد سالم از نظر فاکتورهای ویرولانس از قبیل تولید همولیزین، ژلاتیناز، هماگلوتینین، دزوکسی ریبونوکلئاز و تولید فرمون یا فاکتور تجمعی بررسی و در نهایت با استفاده از تست های t و chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان حساسیت باکتری های فوق نسبت به آنتی بیوتیک های گوناگون نیز تعیین گردید. توانایی تبادل پلاسمیدی در سویه های فوق با دو روش mating که نشانه کانجوگاسیون است مورد آزمایش قرار گرفت.
فرکانس تولید ژلاتیناز، فاکتور تجمعی و همولیزین در گونه های فکالیس بیشتر از گونه های فاسیوم بود. اختلاف قابل توجه آماری در سایر خصوصیات بین گونه های فکالیس و فاسیوم دیده نشد. پلاسمیدهای پاسخ دهنده به فرمون در اکثر گونه ها شایع بوده و توانایی انتقال با فرکانس بالا را داشتند. فرکانس تبادل پلاسمیدی در سویه های ایزوله شده حدود 7-10-4-10 بود. پروفایل پلاسمیدی باکتری ها مشخص نمود که اغلب ایزوله ها حاوی یک و یا چند پلاسمید با وزن مولکولی در حدود 98-3 مگادالتون بودند. دو ایزوله مقاومت کامل نسبت به تمام آنتی بیوتیک های تحت بررسی از خود نشان دادند. ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی نیز توانایی زیادی جهت تبادل و انتقال میان گونه ها به واسطه کانجوگاسیون از خود نشان دادند. حضور فاکتور تجمعی در گونه های جدا شده از موارد بالینی بسیار شایع تر از ایزوله های کنترل بود (P<0.001).
با توجه به این که تاکنون هیچ توکسین پروتئینی در انتروکوک ها شناسایی نشده است، احتمالا بیماری زایی آن ها به واسطه فعالیت مجموعه ای از فاکتورها و آنزیم های تولیدی باکتری، مقاومت آنتی بیوتیکی و فاکتور تجمعی شرکت کننده در تبادل پلاسمیدی صورت می پذیرد. اهمیت این باکتری ها در پزشکی مربوط به مقاومت بالای آن ها به آنتی بیوتیک ها و ایجاد عفونت های بیمارستانی در افراد بستری و بیماران ضعیف می باشد. حضور بیشتر و معنی دار فاکتور تجمعی در انتروکوک های جدا شده از بیماران در مقایسه با گونه های مرتبط با افراد سالم، بیانگر نقش بارز پروسه کانجوگاسیون در انتقال فاکتور بیماری زایی در انتروکوک ها می باشد.