مقایسه اثر آرام بخشی و تغییرات همودینامیک رمی فنتانیل و مورفین در بیماران ترومایی تحت حمایت تنفسی در بخش مراقبتهای ویژه

بیماران بستری در ICU، نیازمند آرام بخشی یا sedation هستند. داروهای رایج برای آرام بخشی شامل انواع داروهای دسته بنزودیازپین ها، مخدر ها، باربیتورات ها و هیپنوتیک ها می باشد. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه اثر آرام بخشی دو مخدر مورفین و رمی فنتانیل و نیز تغییرات همودینامیک حاصله از آن، در بیماران ترومایی نیازمند حمایت تنفسی بود.
این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized controlled clinical trial) در بخش مراقبت های ویژه جراحی انجام شد. 60 بیمار در طیف سنی 80-18سال وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مورفین و رمی فنتانیل تقسیم شدند. ابتدا بیماران، دوزهای gr/kg05/0 از رمی فنتانیل و mgr 5 از مورفین را دریافت کرده و تا رسیدن به سطح آرام بخشی 3و4 از Ramsey scale، دوز داروها افزوده شده و سپس همان دوز را به صورت نگهدارنده تا 24 ساعت دریافت کردند. در طی این مدت با فواصل هر 4 ساعت فشار خون، تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس مورد پایش قرار گرفت. در نهایت اطلاعات به دست آمده، توسط نرم افزار SPSS 10 تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
60 بیمار مورد مطالعه که متوسط سن آن ها 5/18±53/42 و شامل 37(7/61%) مرد و 23(3/38%) زن بود، در دو گروه مساوی دسته بندی شدند. متوسط فشار خون بیماران گروه مورفین 68/1±12/109 و در گروه رمی فنتانیل 66/6±01/90 (00/0P<)، متوسط ضربان قلب در دو گروه فوق به ترتیب 31/2±89/101 و 15/10±06/95(00/0P<) و متوسط تعداد تنفس آن ها، 49/2±95/19 و 37/4±24/19 (4/0P<) بود.
رمی فنتانیل اگرچه موجب افت فشارخون و ضربان قلب واضح تری نسبت به مورفین شده ولی روند تغییرات آن در طول 24 ساعت، روند ثابت و بدون تغییری بوده و به این ترتیب شرایط باثبات تری را برای بیماران به وجود آورده است. داروی رمی فنتانیل در مواردی که افت فشار خون اولیه خطری برای بیماران محسوب نمی شود، ثبات و پایداری بیشتری را در طول مدت درمان بیماران فراهم می کند.