تعیین شیوع آمیلوئیدوز در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید طول کشیده با روش آسپیراسیون نسج چربی

آمیلوییدوز ثانویه (واکنشی) یک عارضه دیررس و مهم در بیماران التهاب مزمن مانند آرتریت روماتویید می باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین شیوع آمیلوییدوز ثانویه در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید (RA) و بررسی ویژگی های بالینی و آزمایشگاهی همراه می باشد.
مطالعه انجام شده به صورت مقطعی (cross sectional) بود. 220 بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید به مدت حداقل 5 سال، مراجعه کننده به دو درمانگاه روماتولوژی، طی سال های 1380 تا 1382 انتخاب شدند (167 زن و 53 مرد). آسپیراسیون نسج چربی شکمی انجام شد و نمونه ها بعد از رنگ آمیزی Congo-red، تحت نور پلاریزه (به منظور بررسی نور سبز) مشاهده شدند. مشخصات بالینی آزمایشگاهی بیماران نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها توسط آزمون های t و کای دو (Chi-Square) و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
رسوب آمیلویید در 11 بیمار (5%) به روش آسپیراسیون نسج چربی مثبت بود که همگی 1+ رسوب آمیلویید نشان دادند. از نظر مشخصات مهم بالینی، 7 بیمار (64%) یبوست و 6 بیمار (55%) پروتیینوری داشتند.
این دسته از بیماران ایرانی مبتلا به آرتریت روماتویید مراجعه کننده به دو درمانگاه روماتولوژی، شیوع پایینی از رسوب آمیلویید داشتند که حدودا نیمی از آن ها تحت بالینی بودند. مطالعات پی گیری برای تحقیق در مورد این که آیا این آمیلویید تحت بالینی به آمیلوییدوز بالینی تبدیل می شود یا خیر، لازم است.