اسیدهای چرب ترانس بافت چربی و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر

به نظر می رسد مصرف اسیدهای چرب ترانس، باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر می شود. ترکیب اسیدهای چرب بافت چربی یک بیومارکر مناسب برای ارزیابی چربی مصرفی در یک دوره طولانی مدت است. در این مطالعه ارتباط بین مصرف اسیدهای چرب ترانس و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر بررسی شد.
مطالعه انجام شده از نوع مقطعی بود. نمونه بافت چربی از 112 بیمار، با سن 20 تا 75 سال، مراجعه کننده به بیمارستان قلب شهید رجایی تهران که گرفتگی عروق کرونر آن ها با آنژیوگرافی تایید شده بود گرفته شد. افراد سالم کنترل شامل 70 نفر بدون سابقه بیماری قلبی، بودند. ترکیب اسیدهای چربی نمونه های بافت چربی به روش کروماتوگرافی گاز مایع تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از نرم افزار SPSS و آزمون t استفاده شد.
میزان اسیدهای چرب ترانس نمونه های بافت چربی در دو گروه مورد مطالعه، اختلاف معنی داری نداشت. میزان اسید لینولئیک (18:2) بافت چربی بیماران کمتر از افراد سالم بود (P<0.03). شانس ابتلا به بیماری عروق کرونر (OR) با استفاده از آنالیز رگرسیون لوجیستیک محاسبه شد. میزان 18:2-t بافت چربی با خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر رابطه مثبت داشت. در مورد اسیدهای چرب ترانس 18:1-t و 16:2-t چنین ارتباطی وجود نداشت. میزان اسیدهای چرب ترانس بافت چربی با نسبت LDL-C/HDL-C سرمی (049/0=p و 11/0=r) و میزان ایزومرهای ترانس اسید اولئیک بافت چربی با LDL-C سرمی همبستگی مثبت داشتند (04/0=p و 15/0=r). همچنین میزان اسیدهای چرب ترانس بافت چربی افراد جامعه ایران نسبت به جوامع دیگر بیشتر بود.
براساس یافته های این مطالعه، افزایش مصرف اسیدهای چرب ترانس، شانس ابتلا به بیماری عروق کرونر را تا حدودی افزایش می دهد و افزایش ایزومرهای ترانس اسیدلینولییک، شانس ابتلا را به میزان بیشتری افزایش می دهد. تایید این نتایج نیاز به مطالعات بیشتری در مورد هر یک از ایزومرها دارد.