سطح سرمی روی و برخی عوامل مرتبط با آن در خانمهای باردار تحت پوشش عرصه جامعه نگر کرمانشاه (1383)

روی به عنوان یک عنصر اساسی در تغذیه انسان، حیوان و گیاه شناخته شده است. میزان نیاز به روی درطول بارداری 25 درصد افزایش و سطح سرمی آن در این دوران کاهش می یابد. محدوده سطح سرمی روی در بالغین از 80 تا 150 میکروگرم در دسی لیتر است. با توجه به اهمیت این عنصر و نقش آن درطول دوران بارداری این تحقیق در روی زنان باردار مراجعه کننده به درمانگاه های عرصه پزشکی جامعه نگر کرمانشاه درسال 1383 انجام گرفت.
مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی تحلیلی با روش نمونه گیری تصادفی در روی 172 زن باردار درسال 1383 که در عرصه جامعه نگر کرمانشاه دارای پرونده بودند، انجام شد. اطلاعات لازم از طریق مصاحبه جمع آوری شد و برای انجام دادن آزمایش از هر فرد cc 5 نمونه خون ناشتا گرفته شد و غلظت سرمی روی به شیوه باز جذب اتمی اندازه گیری گردید. داده های حاصل با استفاده از روش های آماری آنالیز واریانس، t مستقل وکای دو در سطح معناداری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
میانگین سطح سرمی روی در زنان مورد مطالعه ±13.13 68.3 میکروگرم در دسی لیتر بود. 129 نفر (75%) کمبود شدید روی و 25 نفر (14.5%) کمبود مرزی روی داشتند. سطح سرمی روی با سن حاملگی و مصرف مکمل آهن رابطه معنادار آماری داشت (P<0.0001). سایر عوامل مورد مطالعه شامل سن، تحصیلات، شغل، شغل همسر، مصرف گوشت، میزان درآمد، دفعات حاملگی، شاخص توده بدن و تعداد اعضای خانواده رابطه آماری معناداری با سطح سرمی روی نداشتند.
بحث: نتایج این مطالعه نشانگر کمبود شدید روی در زنان باردار مورد مطالعه بود. با توجه به خطرها و عوارض فراوان کمبود روی درزنان باردار، این کمبود می تواند یکی از عوامل مخاطره آمیز نمودن بارداری ها در این منطقه باشد. با در نظر گرفتن این واقعیت و عدم کفایت روی موجود در مواد غذایی زنان باردار، انجام تحقیقات دیگری در زمینه استفاده از مکمل روی در حاملگی، ضروری به نظر می رسد تا در صورت تایید اقدامات پیشگیرانه صورت گیرد.