بررسی تاثیر ماتریژل بر روند تکاملی بالستوسیست

کشت جنین روی ماتریژل، یکی از روش های مناسب بررسی تکامل جنین در محیط آزمایشگاه می باشد. البته به کارگیری محیط های متفاوت کشت همراه با آن و همچنین تفاوت در مراحل تکاملی جنین، می تواند منجر به پدید آمدن نتایج متفاوتی در مطالعات شود. از آنجایی که استفاده از ماتریژل در مورد تمام گونه ها و در مراحل مختلف تکاملی جنین مورد بررسی قرار نگرفته است، مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر ماتریژل بر روند تکاملی بلاستوسیست های جمع آوری شده موش صورت گرفت.
به موش های ماده نژاد NMRI هورمون های hMG و hCG برای تحریک تخمک گذاری تزریق شد. سپس موش های ماده با موش های نر از همان نژاد جفت گیری نمودند. بلاستوسیست های حاصل، به دو گروه 150 عددی برای گروه آزمایش و گروه 134 عددی برای گروه کنترل تقسیم شدند. بلاستوسیستها به مدت 48 ساعت در محیط کشت M16 دارایBSA به میزان 4 mg/mlکشت داده شدند و با بلاستوسیست های کشت شده در ماتریژل همراه با محیط مشابه(M16+4 mg/ml BSA) مقایسه شدند. روند تکاملی هر 24 ساعت تا 48 ساعت مطالعه شد. نتایج حاصل با استفاده از آزمون c2 و نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.
بعد از گذشت 24 ساعت از کشت، درصد بلاستوسیست های گروه آزمایش که به مرحله بلاستوسیست های جوانه زده مرحله اول رسیدند (74%)، در مقایسه با گروه کنترل (2/52%)، به طور معنی داری (p<0.05) بیشتر بود اما درصد بلاستوسیست های فراگمنته در گروه کنترل 9/11% بود که تفاوت معنی داری (p<0.05)، با گروه آزمایش (2%) داشت. بعد از 48 ساعت از کشت 41% از بلاستوسیست های کشت داده شده در گروه کنترل، به مرحله بلاستوسیست های جوانه زده مرحله اول پیشرفت نمودند و این میزان بالاتر از درصد بلاستوسیست های این مرحله در گروه آزمایش بود (p<0.05). همچنین درصد بلاستوسیست های جوانه زده مرحله دوم، در گروه آزمایش بعد از 48 ساعت (78%)، با اختلاف معنی دار (p<0.05)، نسبت به گروه کنترل (59%) بالاتر بود.
این مطالعه نشان داد که بلاستوسیست های کشت داده شده بر روی ماتریژل همراه با محیط کشت غنی شده M16 حاوی (4 mg/ml) BSA در مقایسه با بلاستوسیست هایی که در محیطM16 حاوی (4 mg/ml) BSA کشت داده شدند، تکامل و رشد بیشتری دارند. بررسی فراساختمانی جنین ها و یا بررسی های ایمونوسیتوشیمیایی در تکمیل یافته های این مطالعه پیشنهاد می شود.