اثر ایزوتر تینوئین بر تراکم استخوان و هموستاز کلسیم در بیماران مبتلا به آکنه

آثار جانبی ایزوترتینوئین خوراکی طولانی مدت با دوز تجمعی بالا روی سیستم اسکلتی شناخته شده است. در مورد عوارض تجویز کوتاه مدت آن گزارش های کمی در دست است. این بررسی به منظور تعیین اثر ایزوترتینوئین خوراکی بر تراکم استخوانی و هموستاز کلسیم در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس مراجعه کننده به درمانگاه های تابع مرکز تحقیقات پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی صورت گرفت.
روش اجرا: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد روی 20 فرد مبتلا به آکنه ولگاریس شدید که دارای اندیکاسیون درمان با ایزوترتینوئین بودند صورت گرفت. 13 نفر از بیماران، زن و 7 نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران 24.3±4.7 سال بود. مقادیر کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز سرم و تراکم مواد معدنی استخوان Bone Mineral Densitometry (BMD) ناحیه کمر و لگن بیماران قبل و بعد از درمان با ایزوترتینوئین با دوز تجمعی 120 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تعیین شد و با استفاده از تست آماری Wilcoxon signed ranked test مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر P<0.05 دارای اعتبار آماری در نظر گرفته شد.
پس از اتمام درمان، میانگین شاخص های هموستاز کلسیم شامل سطح سرمی کلسیم و آلکالن فسفاتاز، کاهش و میانگین فسفر سرم افزایش یافته بود که از نظر آماری فاقد اهمیت است. BMD در نواحی گردن ران و کل لگن تفاوت معنی داری نداشت. افزایش متوسط BMD ناحیه کمر به مقدار 0.0151 گرم بر سانتی متر مربع بعد از تجویز دارو به لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05).
با توجه به نبود تغییر معنی دار BMD ناحیه گردن ران و کل لگن و افزایش مختصر در BMD مهره های 2 تا 4 ناحیه کمری به نظر می رسد ایزوترتینوئین خوراکی با دوز تجمعی 120 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن اثر قابل توجهی روی سیستم اسکلتی نداشته باشد.