مقایسه اثر ترمیمی فنی توئین، استروژن و سیلور سولفادیازین موضعی در زخم های ایجاد شده در پوست رت نر

سال هاست که کوتاه ترین زمان بهبودی زخم ها توجه محققان پزشکی را به خود جلب کرده است. این مطالعه اثر مصرف موضعی فنی توئین، سیلورسولفادیازین و استروژن به تنهایی و نیز ترکیب توام آنها را در ترمیم زخم، مورد مطالعه و مقایسه قرار داده است.
روش اجرا: مطالعه روی 30 رت نر آلبینو، با وزن متوسط 110 تا 150 گرم که در شرایط یکسان نگهداری شده اند صورت گرفته است. حیوانات در 6 گروه 5 تایی تقسیم و هر حیوان در قفس مخصوص به طور جداگانه نگهداری و در پشت گردن هر حیوان زخمی مدور با قطر تقریبی 2 سانتی متر مربع ایجاد شد. روزانه روی زخم ها از ترکیب های ذیل مالیده شد. در گروه 5 تایی اول (شاهد) روی ضایعه ها هیچ دارویی گذاشته نشد. در زخم های گروه دوم کرم سیلورسولفادیازین 1%، در زخم های گروه سوم، کرم فنی توئین %1، در گروه چهارم، کرم استروژن کونژوگه %0.06، در گروه پنجم، ترکیب توام کرم سیلورسولفادیازین و کرم فنی توئین و در زخم های گروه ششم، ترکیب کرم سیلورسولفادیازین و کرم استروژن کونژوگه مالیده شد. از روز ایجاد زخم تا 28 روز، زخم حیوانات پیگیری شد. آخرین روز بهبودی کامل زخمها در حیوانات مورد مطالعه، روز بیست و یکم بود. اندازه سطح زخم در روزهای اول، سوم، هفتم، چهاردهم و بیست و یکم تعیین و یادداشت شد و در پایان، روند بهبودی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت.
در ترمیم زخم های ایجاد شده، استروژن موضعی به تنهایی و فنی توئین توام با سیلورسولفادیازین بیشترین اثر و ترکیب توام استروژن با ترکیب های دیگر و فنی توئین به تنهایی کمترین اثر را نشان دادند اما اختلاف آنها از نظر آماری معنی دار نبود.
اگر چه کاربرد استروژن تنها و فنی توئین توام با سیلورسولفادیازین اثر ترمیمی بیشتری داشتند ولی با بقیه ترکیب های مزبور و مصرف توام آنها اختلاف معنی داری نداشتند. به نظر می رسد که اثر مفید این ترکیب ها در ترمیم زخم های انسان نیز مورد پرسش بوده و نیاز به مطالعه ای با حجم بالاتر دارد.