قرآن معجزه ای فراتر از ساختار زبانی

از گذشته بسیار دور، تحقیق و نگارش درباره اعجاز قرآن توجه دانشمندان بسیاری را به خود جلب کرده است. مفسران و فقها و متکلمان و محدثان هر یک بر پایه دیدگاه های خاص خود سالهایی از عمر خویش را صرف تحقیق و تدبر در اعجاز قرآن کرده اند و نتیجه پژوهش های خویش را به صورت کتابهای مستقل و غیر مستقل در اختیار امت اسلام قرار داده اند. اما راهی که در این نوشتار در راستای اعجاز قرآن در پیش گرفته شده، بررسی ساختار زبانی آن است. با رشد و گسترش مباحث زبان شناسی در حوزه های تئوری و کاربردی، دانشمندان جهان عرب نیز به ارزشهای این دانش پی برده و قوانین و شیوه های آن را به دقت مورد بررسی قرار دادند. اما بیشتر این تلاشها پیرامون متون شعری و نثری انجام می شد و قرآن کریم به عنوان یک زبان از این مطالعات زبانی بویژه در زمینه زبان شناسی نوین بی بهره بود.
در این جستار تلاش می شود تا از دید زبان شناسی و تنها به عنوان یک متن زبانی به قرآن کریم پرداخته شود.
در تحلیل یا تفسیر زبان شناسی نمی توان قرآن را از یک جنبه زبانی فهمید بلکه بایستی همه جنبه های زبانی را لحاظ کرد؛و این همان شیوه تحلیل شمولی همه جانبه است. اما این پرسش به ذهن می رسد که آیا واقعا می توان از راه تحلیل زبانی به ارزش و مفاهیم بلند قرآنی دست یافت؟ به دیگر سخن آیا می توان قرآن را به شیوه تحلیل زبان شناسانه مورد بررسی قرار داد؟