مرفولوژی، بیولوژی، کارایی و خصوصیات رفتاری زنبور پارازتیوئید (Eretmocerus mundus) روی سفید بالک Bemisia argentifolii

مرفولوژی، بیولوژی، کارآیی و خصوصیات رفتاری زنبور پارازیتویید Eretmocerus mundus (Mercet) روی Bemisia argentifolii Bellows & Perring در اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. طول بدن حشرات کامل نر و ماده به ترتیب 0.01±0.68 و 0.04±0.78 میلی متر تعیین گردید. کلاوا در حشرات ماده 8-7 ولی در نرها 100-80 عدد عضو حسی دارد. هفت مرحله زیستی شامل تخم، سه سن لاروی، پیش شفیره، شفیره و حشره کامل برای این پارازیتویید شناسایی گردید. زنبور E.mundus پوره های سنین دوم و سوم میزبان را بیش از سنین دیگر جهت پارازیتیسم ترجیح داد. پارازیتویید در زیر بدن پوره میزبان تخمگذاری کرده و لارو سن اول پس از خروج از تخم وارد بدن پوره میزبان شده و به صورت داخلی به رشد و نمو خود ادامه می دهد. طول دوره رشدی مراحل مختلف زیستی زنبور از تخم تا شفیره به ترتیب 0.58±3.91، 0.42±1.83، 0.58±3.58، 0.2±5.08، 0.54±3.5، 1.08±8.33 روز تعیین گردید. در بین انواع رژیم های غذایی، تغذیه میزبانی با همولنف میزبان و محلول 15 درصد آب و عسل بیشترین تاثیر را در افزایش طول عمر و کارآیی پارازیتویید داشت. طول عمر و باروری ماده های جفتگیری کرده بیشتر از ماده های باکره بود. زنبور E.mundus در حالت بکرزایی فقط نتاج نر تولید نمود. نسبت جنسی زنبور در پرورش آزمایشگاهی 1:1 و در طبیعت در ماه های مختلف سال و بر روی میزبان های گیاهی مختلف متفاوت بود. اما نسبت ماده ها همواره بیشتر از نرها و حداکثر آن روی گیاهان شاه پسند درختی و پیچک صحرایی در اواسط مهر ماه تعیین گردید. زنبور E.mundus در صورت داشتن تعداد کافی میزبان، از سوپر پارازیتیسم اجتناب می کند. برای این پارازیتویید در منطقه اصفهان، هیپر پارازیتویید فعال شناسایی نگردید.